Oleh KH Misbah Mustofa
(Bangilan Tuban)
صَÙ„ِّ ÙˆَسَÙ„ِّÙ…ْ دَائِÙ…ًا عَÙ„َـى اØْÙ…َدَ - 2×
Ùˆَالْآلِ ÙˆَالْØ£َصْØَابِ Ù…َÙ†ْ Ù‚َدْ ÙˆَØَّدَ- 2×
Mawi berkah asma Alloh ingkang Rohman
Ingkang Rohim welas murah kanugrahan
Kulo ngaturake syi’ir tondo-tondo
Kiamate bumi ajur tanpo kondho
Sampun kathah ingkang wujud kanti nyoto
Songko iku ayo podho toto-toto
Opo bener seliramu podho iman
Bagus olo saking Alloh temenanan
Mergaweyo kanggu syukur lan ibadah
Ojo ngongso luru duwit mundhak salah
Kabeh rizki wus dicitak kang kuwoso
Luwih kurang sangking pesten ora biso
Mumpung durung kasep getun susah maneh
Bakal ono kedadian aneh-aneh
Kaprah gabus podo ngambang ing banyune
Watu item kelem iku sak mestine
Nanging bakal ono gabus podho kelem
Watu item di kon gelem ora gelem
Ono bebek podho nglangi ing banyune
Nanging ngorong arep pedhot goro-ane
Polah rakyat koyo gabah diinteri
Wadon campur gawe lanang tanpo cirri
Endhok cecek podho netes dadi macan
Anak macan dadi ulo dho kluyuran
Alas padhang arang-arang wongkang adang
Kumandhange bumi iki podho ilang
Putra-putri podho wani ing wong tuwo
Ora gubris tutur bener dadi tuwo
Akeh ’alim podho dodol agamane
Akeh wongkang dodol ilmu sa’ payune
Akeh gunung gingsir sangking panggonane
Akeh tanah ambles amblek ing bumine
Wadon macak lanang nuli sebali-e
Adoh ibu bapak kulo imutake
Wirang ilang turut dalan karo hewan
Wongkang ora melu edan dak keduman
Wongkang nyekel laku, bagus agamane
Podho karo nggegem mowo ing tangane
esok mukmin sore kafir dadi kaprah
asal untung laku olo ora wegah
Ono ’alim dadi fasiq, dha’ nggumuni
Wong ibadah bodoh, ora ngrumangsani
Sanak adoh, wongkang liyo dadi parek
Sebab duwit, gotong royong dadi mblerek
Wong khianat dipercoyo, sebalike
Wongkang temen ora kanggo ing dewe-e
Bocah cilik munggah mimbar tanpo saru
Podho nyuling qur’an, nganggep ora kliru
Wus do haji, ‘alim pisan ngumpetake
Haqqe fakir miskin, podho sak enake
Akeh udan salah mongso, esok tandur
Sore panen, nanging wengi podho kufur
Bakal ono luwih wedi podho nggrangsang
Dodol anak mangan ulo ora adang
Bejo beji bejane wongkang dho eling
Dho ibadah moco qur’an kang sumandhing
Bakal ono mongso niro kang setahun
Podho karo sa’ wulane ojo gumun
Sa’ wulane podho karo sa’ minggune
Sa’ minggune podho karo sedinane
Sedinane podho karo sa’ jam kenthung
Sa’ jam podho karo kawul kang diobong
Yen wus ngono wektu kanggo sholat niro
Ojo nganggo rino wengi kang wus cidro
Yen jam rolas, enggal zhuhur najan bengi
Yen jam papat ’ashar najan esok tangi
Yen jam nenem mangrib najan iseh esok
Ugo isyak lakonono ojo ngantuk
Koyo ngono dawuh nabi kang pungkasan
Arep opo yen pengiran ngowah zaman
Wong sholeh dho kapundut akeh lindhu
Ahli Qur’an podho fasiq akeh padu
Esok loro awan mati mati ngaget
Tanpo loro ora wani dho cerewet
Ilmu Islam iki bakal dipunduti
Kanthi mundut wongkang ‘alim ngati-ati
Pungkasane wongkang bodoh ita itu
Aweh fatwa tanpo wedi, luwung watu
Duh Gusti ku najan ngaten namung mawon
Turun kulo paringono iman mathon
Bejo beji bejane wongkang dho eling
Dho ibadah moco qur’an kang sumandhing
Luwih Bejo wongkang kandel wedalane
Esok sore tansah eling pungkasane
Bocah cilik dadi ratu lan wong asor
Oleh pangkat wongkang mulyo manggon ngisor
Pengimaman dipaesi koyo nganten
Akeh anak zino ngombe omben-omben
Ing masjine podho banter suwarane
Kitab qur’an emperih ilang kamulyane
Luru ilmu kanggo nggolek pangkat luhur
Ora kanggo noto awak biso syukur
Wongkang gedhe ora welas ing wong cilik
Wongkang bodoh podho kanggo ancik-ancik
Wong wadone wedi qiblate wong lanang
Dawuh ‘alim da’ diturut lan ditentang
Marang wongkang aris ora podho sungkan
Akeh wadon podho nyekel kuwasa-an
Akeh sanak pedhot akeh wadon gabuk
Akeh rojo pati perang lan pagebluk
Jalmo wadon tumpuk undhung tanpo aji
Wadon seket dirumati lanang siji
Islam iki bakal ngempreih wong monco
Arang kenal pituduhe najan konco
Beja beji bejane wongkang dho eling.
Dho ibadah moco qur’an kang sumandhing
Luwih becik wongkang kandel wedelane
Esok sore tansah eling pungkasane
Ojo dumeh wus dho sugih haji pisan
Dunyo gampang sirno hinggo ora mangan
Ojo dumeh wus dho ’alim lan dho pinter
Akeh bahe wongkang pinter dho keblinger
Ojo dumeh ing dunyane wus dho pangkat
Alloh biso nggawe pangkat dadi minggat
Oh, dulurlu ingkang jembel pagir ugo
Papan luhur isih mengo isih lego
Lebonono ojo podho cilik ati
Ayo tho’at Ing pengiran klawan niti
Nggolek ilmu ojo ngawur yen ibadah
Marek ’alim kang dho ’amal, ojo wegah
Ing ngersane Alloh ora pandhang bolo
Sing sapane ta-at ora bakal malu
Bakal oleh pangkat luhur ra ngungkuli
Wongkang sugih ’alim pangkat kang dho lali
Iku kabeh tondo cilik bumi rusak
Kabeh perlu ngilingake ibu bapak
Yen mripate yen kupinge mbukti-ake
Keno opo ora podho nggate-ake
Bejo beji bejane wongkang dho eling
Dho ibadah moco qur’an kang sumandhing
Luwih Bejo wongkang kandel wedalane
Esok sore tansah eling pungkasane
Posting Komentar untuk "126. Solawatan Mengingat Tanda-tanda Kiamat (1)"